Jaskinia Ignatiewska
 Wejście do jaskini | |
| Państwo | |
|---|---|
| Położenie | |
| Długość |
ponad 600 m |
| Wysokość otworów |
500 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
12 m |
Położenie na mapie obwodu czelabińskiego  | |
Położenie na mapie Rosji  | |
| 54,899447°N 57,781221°E/54,899447 57,781221 | |
Jaskinia Ignatiewska (ros. Игнатьевская пещера) – jaskinia w Rosji, na Uralu Południowym, nad brzegiem rzeki Sim (dopływ Biełajej). Stanowisko archeologiczne.
Jaskinia położona jest na wysokości ok. 500 m n.p.m.[1], wejście znajduje się 12 m nad poziomem gruntu[2]. Prowadzi od niego korytarz wstępny o długości 60 m, przechodzący następnie w korytarz główny o długości 46 m, za którym rozciąga się system galerii położonych na dwóch poziomach[1]. Cały system liczy łącznie ponad 600 m długości[3].
Jaskinia wzmiankowana jest po raz pierwszy w źródłach z XIX wieku. W 1968 roku rozpoczęto w niej prace archeologiczne[2]. W ich trakcie w 1980 roku odkryto grupę ponad 50 malowideł wykonanych czerwonymi i czarnymi barwnikami, przedstawiających mamuty, konie, nosorożce włochate, tury, wielbłądy, a także abstrakcyjne znaki geometryczne i schematycznie zarysowane postaci antropomorficzne[1][3]. Chronologię jaskini pierwotnie ustalono na 15–14 tysięcy lat BP, chociaż nowsze datowania radiowęglowe malowideł sugerują, że przynajmniej część z nich jest młodsza i powstała 8–7 tys. lat BP[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Wielka Historia Świata. T. 1. Świat przed „rewolucją” neolityczną. Kraków: Fogra, 2004, s. 617–618. ISBN 83-85719-81-4.
- ↑ a b Harald Haarmann: Foundations of Culture. Frankfurt nad Menem: Peter Lang, 2007, s. 57. ISBN 978-3-631-56685-5.
- ↑ a b c Andrew J. Lawson: Painted Caves. Palaeolithic Rock Art in Western Europe. Oxford: Oxford University Press, 2012, s. 197–198. ISBN 978-0-19-969822-6.